Mexico City
Dit is alweer de laatste update van deze reis! De laatste anderhalve week heeft het ons niet echt meegezeten. Hotels waren slecht en luidruchtig, maaltijden treurig en toeristische attracties waren niet meer toegankelijk of niet interessant.
Het begon in Veracruz toen we een pakketje wilden versturen naar Nederland met spullen die we niet meer nodig hebben en dus niet meer mee wilden zeulen. Probleem 1 was dat het postkantoor geen dozen verkocht. Die moesten we zelf ergens zien te vinden, maar hoe en waar was niet duidelijk. Bij een supermarkt zat er statiegeld op de dozen ofzo, die mochten we in ieder geval niet meenemen. Bij een drogisterij vonden we uiteindelijk een uitgevouwen doos, die we alleen nog dicht moesten plakken. Probleem nummer 2: waar vinden we plakband? We hoopten dat we dat op het postkantoor konden vinden, dus daar maar weer naar terug.
Op het postkantoor werden al onze spullen doorgespit, om te bepalen wat we wel en niet mochten versturen. Het leek wel alsof we ter plekke door de douane gingen, echt belachelijk. In Thailand kijken ze daar niet eens naar.
Toen kwam probleem nummer 3: het meisje achter de balie was vergeten te zeggen dat we ook "papelle manila" nodig hadden. Wat dat was en waar we dat vandaan moesten halen, werd wederom niet duidelijk. Weer alle spullen inpakken dus en op zoek naar dat papelle manila, wat dat ook moge zijn. We zijn het gaan vragen bij de toeristen info, die wisten het eerst ook niet, maar er liep iemand met ons mee om het samen te gaan halen. Helemaal aan de andere kant van de stad was er ergens een verloren winkel waar ze nog wat velletjes inpakpapier, dat was dat papelle manila, hadden liggen. Toevallig hadden ze ook plakband, dus probleem 2 was daarmee ook opgelost.
Probleem 4 was dat het postkantoor inmiddels bijna gesloten was, dus de benen uit ons lijf gelopen om in ieder geval nog op tijd te zijn. Na alle moeite die we hebben gedaan bleek het ook nog belachelijk duur te zijn om een pakketje van 7 kilo te versturen, maar ja, de spullen alsnog mee terug nemen in onze tas was nu echt geen optie meer natuurlijk. Maar goed, het heeft ons een halve dag en heel wat zuchten gekost.
En om onze reis helemaal in stijl af te sluiten, is op onze enalaatste dag in Mexico, op de meest klassieke manier en het meest klassieke moment, ons fototoestel uit de broekzak van Mark gerold in de metro. Het is natuurlijk gebeurd bij het instappen van de metro, toen ineens een hele horde mensen op ons in begon te duwen om de metro in te gaan en in een seconde is het gebeurd. Het frustrerende is dat je daar dan staat en weet dat iemand om je heen jouw fototoestel heeft, maar je kunt er niks aan doen. Gelukkig hadden we van de meeste foto's een back-up, alleen de laatste 20 ongeveer zijn we kwijt. Maar ja, het is natuurlijk wel heel erg balen dat je je fototoestel kwijt bent.
Wat ook wel raar is, is dat de politie onze aangifte hiervan niet aan wil nemen. Op het moment dat we vertellen waar het gebeurd is, zeggen ze "oh ja, in de metro, ja dat gebeurt zo vaak." En omdat het zo vaak gebeurt en wij geen dader kunnen indentificeren, hebben ze geen procedure voor een aangifte. Jammer maar helaas.
Dus voor nu, de laatste foto's die we nog hebben kunnen redden:
In Veracruz zijn we naar het aquarium gegaan, wat heel bijzonder moest zijn en met een spannende kooi waar je in kon tussen haaien.... Maar die kooi met haaien was er niet en in een halfuur waren we dit niet-zo-heel-spectaculaire aquarium al door...
Ze hadden wel leuke groene zeeschildpadden.
En ze hadden leuke kwalletjes, die je in het Zen-filmpje leuk kunt zien zwemmen.
Ze hadden ook een paar manati's, een soort zeekoe die we in het wild niet hebben kunnen vinden (en waarschijnlijk van boven water ook niet veel van hadden kunnen zien).
In Veracruz was er de laatste avond een optreden van danseressen, dus speciaal voor John hebben we daar wat filmpjes van gemaakt. Ze deden dansen van verschillende landen, die enigszins te herkennen waren aan de soort muziek die gebruikt werd.
Op zaterdag 1 maart zijn we van Veracruz naar Mexico City gegaan, dit keer in een erg luxe bus. Dit is een foto van onderweg.
In Mexico City zijn we op de Torre Latino Americano geklommen om het uitzicht over de stad te bekijken. Als je dit zo ziet mogen wij niet klagen dat de huizen achter ons zo dicht op die van ons zijn gebouwd...
In het midden, bij de Mexicaanse vlag is de Zocalo, het centrale plein.
Verder zijn we in Mexico City naar de buitenwijk San Angel geweest, waar we naar museo de El Carmen geweest zijn. Daar mochten we geen foto's maken, wat wel jammer was, want ze hadden hele leuke echte mummies in de kelder liggen. We hadden wel foto's van de poster gemaakt, maar die foto's heeft onze berover nu.
We hebben ook geprobeerd de tip van Marit op te volgen en te gaan eten in het world trade center. Het was best lastig om er te komen, omdat we toen nog niet door hadden hoe de bussen hier rijden. Dus hebben we een heel eind gelopen door de stad en toen we uiteindelijk bij het restaurant kwamen, mochten we er niet in. Mark had namelijk net de laatste tien centimeter van zijn broek afgeritst, waardoor de broek gekwalificeerd werd als "bermuda" en dus was logischerwijs ons geld ook niet goed genoeg om uitgegeven te worden in dit restaurant. Dan niet, dachten wij.
De derde trip die we hebben gedaan was naar Xochimilco, de drijvende tuinen van Mexico City. De foto's daarvan zijn weg, maar deze hieronder hebben we van internet geplukt om toch een idee te geven hoe ernstig het was. Het was weer een vreselijke toeristische kermis en eigenlijk was er niks te zien. Het was een kanaal met veel bootjes, die troep aan ons wilden verkopen. Er waren veel bootjes met mariachi's, die voor geld aan je boot komen hangen en als een stel valse kanaries voor je kwamen spelen. Het was echt tè slecht. Een drijvende tuin hebben we niet gezien, wel een paar intratuin-achtige winkels...
We hadden betaald voor twee uur en na anderhalf uur stonden we alweer aan wal. Toen we daarover klaagden, was het van ja, nee, het was om en nabij anderhalf uur, dat kan anderhalf of twee uur zijn of iets daar tussenin. Jaja, de Mexicaanse tijd....
Op vrijdag 7 maart vliegen we weer terug naar Nederland en als het goed is komen we daar op 8 maart aan. We hebben best wel zin om terug te gaan en weer lekker normaal te kunnen eten en te slapen in ons eigen bed. Maar we kunnen gelukkig wel terugkijken op een geslaagde reis. We hebben weer veel gedaan en gezien en beleefd en hebben ons steeds wel heel goed vermaakt hier.
Hoogtepunt voor ons allebei was toch wel Tikal, wat we erg indrukwekkend vonden en ook erg leuk om rond te lopen door de jungle daar. Guatemala vonden we een mooier land dan Mexico en het reizen daar ging best makkelijk, ook omdat het een kleiner land is. De mensen waren daar erg vriendelijk en behulpzaam.
In Mexico zijn de reisafstanden wat groter, maar aan de andere kant is er ook zoveel te zien, dat twee maanden eigenlijk te weinig is. Yucatan vonden we het meest interessante gedeelte en lijkt ook het meest gericht op toerisme.
Iedereen heel erg bedankt voor alle leuke berichtjes in het gastenboek, altijd leuk om te lezen vanaf hier!
Hasta la vista!
naar boven