Palenque

Op 18 februari zijn we uit Rio Dulce (Guatemala) vertrokken. In Rio Dulce komen trouwens allemaal gepensioneerde Amerikanen met hun zeiljacht en zeemansbaard, die dan gezellig met elkaar sterke zeemansverhalen gaan uitwisselen. Het deed ons een beetje denken aan Thailand, omdat ze ook Guatemalese, jonge "stagiaires" aan boord hebben, waar ze net iets te amicaal mee omgaan. Opvallend was ook dat veel vrouwen in deze stad zich kleden alsof ze net uit de lokale toppless-bar komen, waar reclame voor wordt gemaakt. We vonden het dan ook niet heel erg om deze stad te verlaten en op weg te gaan naar El Remate, in het noorden van Guatemala.

In El Remate wilden we eigenlijk een krokodillentour doen, wat ooit dagelijks gedaan werd, maar er schijnen tegenwoordig niet veel krokodillen meer te zitten en het werd ons afgeraden om daar een boottour voor te betalen. Dus bleef er daar niet veel meer over om te doen dan rond te lopen in Biotopo Cerro Cahui, een natuurpark met goed aangelegde paden. We hebben er niet bijzonder veel dieren gezien, maar het was wel heel leuk om rond te lopen. We hadden ons voorbereid op kilometers en uren lopen, want dat hadden we gelezen, maar dat viel eigenlijk best mee en we waren terug bij het begin voor we het wisten. Behalve het eekhoorntje van de foto hierboven hebben we nog een paar hagedisjes gezien (hieronder) en wat apen. Van de apen hebben we helaas geen duidelijke foto's.

In het park waren twee uitzichtpuntjes met uitzicht op de drie meren in de buurt. De dichtsbijzijnde is Lago Peten Itza, waar ook Flores (en El Remate dus) aan ligt.

In El Remate was verder niet veel te beleven. We hebben nog een dagje een kano gehuurd om mee over het meer te varen en zijn op 21 februari weer de grens over gegaan naar Palenque, in Mexico. Dat was een erg vermoeiende reis, die al om half vijf 's ochtends begon, of beter, zou moeten beginnen. Een hele maand is het redelijk goed gegaan om busjes te regelen vanaf onze hotels. Hoewel het eigenlijk niet te doen is om een tijdafspraak te maken met een Guatemalees, gaven ze altijd een richttijd waarop ze langskwamen en soms kwamen ze dan drie kwartier tot een uur later, maar meestal lukte het toch binnen een half uur na de afgesproken tijd. Deze keer moesten we drie keer overstappen en we dachten dat we moesten overstappen op een lokale bus, die meestal wel redelijk op tijd vertrekt, dus het was nogal belangrijk dat onze minibus bij het hotel op tijd zou zijn. Wij stonden braaf om kwart over vier met onze slaperige hoofden klaar, maar om vijf uur was er nog geen bus. In ons hotel was nog niemand wakker, dus niemand die we om hulp konden vragen. Uiteindelijk kwam er toch een onverstaanbaar haspelende Guatemalees naar buiten, die op aandringen van ons wel even naar het tourbureau wilde bellen. Hij mompelde daarna iets van "slapen", "wit" en "zien" naar ons, waar we uit opmaakten dat de chauffeur zich verslapen had en dat er een wit busje zou komen, die wij of hij zouden kunnen gaan zien. En jawel, binnen een minuut stond er zowaar een wit busje voor onze neus. De chauffeur leek zich nergens druk om te maken, dus dat deden wij dan ook maar niet. Je moet er maar op vertrouwen dat ze alles goed regelen voor je, en dat gebeurde uiteindelijk ook, want we gingen met een speciale touristenbus van het bureau zelf verder vanaf Santa Elena, naar Bethel, bij de grens. Daar moesten we weer overstappen op een bootje (zie foto hierboven) die ons over de grensrivier Usumacinta naar Frontera Corozal in Mexico bracht. Links op de foto is dus Mexico, rechts van de rivier is Guatemala. Vanaf Frontera Corozal moesten we weer in een ander busje naar Palenque, waar we terecht kwamen in een heel slecht hotel met een enorm nest kakkerlakken in de kamer. De volgende dag zijn we dus verhuisd naar een beter hotel en zijn we meteen op tour gegaan naar de watervallen van Misol-ha en Agua Azul en Agua Clara.

Misol-ha.

Daarna reden we verder naar Agua Clara.

En als laatste gingen we naar Agua Azul, waar we uren konden rondlopen van waterval naar waterval.

Op 23 februari zijn we naar de Palenque ruïnes gegaan, een oude Maya stad. Dit is een overzichtje van het centrale plein.

Dit is (nou ja was) het paleis, waar heel veel kamers in te vinden zijn.

De toren bij het paleis.

Uitzicht vanaf het paleis op de Templo de las Inscripciones, de tempel waar de meeste belangrijke informatie is gevonden, via tekeningen in stenen, en waar het graf is gevonden van 1 van de belangrijkste oprichters van Palenque, Pakal. We mochten deze tempel helaas niet meer op.

Een afbeelding in het paleis.

Templo de la Cruz Foliada, wat wij meer het huis van Hans en Grietje vinden lijken, zo in de jungle.

Templo de la Cruz.

Uitzicht vanaf Templo de la Cruz Foliada.

Uitzicht vanaf de Templo de la Cruz.

Waterval in de stad.

Er is een heel goed museum bij, waar ze allerlei spullen en stenen die ze hebben opgegraven in Palenque tentoonstellen.

Dit is de tombe van Pakal, helemaal van voor naar achteren en onder tot boven voorzien van tekeningen met informatie over zijn ouders, de tijd, enz.

Een jade masker, die ze een overledene opzetten, zodat hij of zij opnieuw geboren zou kunnen worden.

Een wierookbrander, die gebruikt werden om te communiceren met de voorouders en andere werelden.

Wierookbrander.

Op 24 februari gaan we vanaf Palenque met de bus naar Villahermosa.

naar boven