Edzná
Op 15 januari zijn we met Aeromexico vanaf Tijuana naar Campeche, via Mexico City gevlogen.
De uitgestrekte vlaktes niets van Baja California vanuit de lucht.
En voor het contrast hier ook het drukke, volle, grote Mexico city.
In Campeche landden we op een heel klein vliegveld, waar we vanuit het vliegveld direkt de buitenlucht instapten. Dat was alsof we Burgers Bush inliepen, een heel groot verschil met Baja California. Alles was meteen klef en klam in deze tropische, vochtige hitte. Deze geweldige bagageband vonden we toch wel erg creatief bedacht. Je loopt namelijk van buiten door de glazen deuren naar binnen en ze kunnen in principe net zo goed de bagage gewoon buiten op de grond zetten... Maar onze koffers waren goed meegekomen en dat is natuurlijk het belangrijkste.
In Campeche zijn we op 16 januari naar Fuerte de San Miguel gegaan, een oud fort waar nu een archeologisch museum in zit. Daar liggen allerlei potten, sierraden en maskers die ze uit oude ruïnes van Edzná en andere plaatsen hier in de buurt hebben opgegraven. Deze oude Maya is ook goed bewaard gebleven.
Overblijfselen uit de Mayatijd.
Dit is de huidige bewoner van het fort.
De buitenkant van Fuerte de San Miguel.
Op Parque Principal, het centrale plein in Campeche, staat deze Catedral de la Concepción Inmaculada.
In ons hotel was efficient gebruik gemaakt van de ruimte in de badkamer. We konden het niet laten om dat weer even vast te leggen. Die draaiknop bij de wc is ook de manier om door te spoelen...
Vanuit Campeche hebben we op 17 januari een dagtour naar de ruïnes van Edzná gedaan. Om de ruïnes heen is alles jungle, zoals je op deze foto wel een beetje kan zien. We hadden heel luxe een minivan met airco helemaal voor onszelf en ook toen we bij Edzná aankwamen, waren er maar drie andere mensen. We hebben vrijwel de hele tijd de hele plaats voor onszelf gehad, wat wel erg leuk was voor de foto's.
Dit veld is de "Juego de Pelota", een plaats die ze gebruikten voor balspelen. Op de piramide aan het einde van dit veld zaten vroeger grote ringen van steen, waar ze een bal doorheen moesten gooien zonder je armen en handen te gebruiken. In sommige verhalen wordt verteld dat de verliezers van het spel onthoofd werden of geofferd werden aan de goden.
Onderaan de trap van de grote tempel zijn deze symbolen in de stenen gemaakt in het jaar 642. De bouw van het hele complex heeft overigens van de vierde tot de veertiende eeuw geduurd.
Uitzichtje vanaf Casa de la Luna.
De Edificio de los Cinco Pisos.
En nogmaals van voren.
Ook hier zaten weer veel leguanen.
Dit is een afbeelding van de Zonnegod, hier afgebeeld in de situatie van de zonsopkomst. Ernaast zat nog een zelfde soort afbeelding, die dan de zonsondergang voorstelde.
Een overzichtje van het speelplein vanaf Nohochná, een gebouw die volgens wetenschappers gebruikt werd voor adminstratieve werkzaamheden.
Op 18 januari zijn we naar Merida gegaan. Vanaf hier willen we een paar dagtours in de omgeving doen en daarna is het plan om verder te reizen richting de grens met Belize. Vanaf daar kunnen we een bus nemen die via Belize City naar Flores in Guatemala gaat.
naar boven