Monterrico

Vanaf Panachel zijn we op 3 februari naar Monterrico gereisd, via Antigua. Daar moesten we overstappen op een ander busje en de aansluiting was vrij krap. Dus we hadden van tevoren nog drie keer gevraagd of dat allemaal wel zou lukken, maar nee, dat was allemaal geen probleem natuurlijk. Toen we in Antigua aankwamen, hoorden we de chauffeur "ajajai" zeggen en vervolgens gingen we fullspeed Anitgua weer uit, in achtervolging van ons busje naar Monterrico, die dus toch al vertrokken was...

Bij een tankstation konden we alsnog overstappen in het busje naar Monterrico en kwamen we een paar uur later bij een rivier, waar we met deze "ferry", precies groot genoeg voor ons busje, naar de overkant gingen. Het grappige was dat ernaast gewoon een brug was, maar daar moest je tol voor betalen en daar had de chauffeur blijkbaar geen zin in...

Monterrico is een typische badplaats, alleen zonder de boulevard en de winkeltjes met strandspullen. Je kunt hier niet veel meer dan zand scrubben en verbranden. In het weekend is het er redelijk druk met voornamelijk Guatemalesen, maar doordeweeks is er amper een toerist te bekennen en hadden wij dus ook het hele hotel en bijbehorende zwembad voor onszelf. De zee was niet heel geschikt om te zwemmen, vanwege sterke stromingen en enorme golven, die helemaal gevuld waren met zand. Maar het was wel erg lekker warm aan de Pacifische oceaan (ruim 35 graden) met een lekker warme wind. Er zijn alleen maar koude douches, want waarom wil iemand in die temperaturen een warme douche hebben? Het koude water was dan ook echt niet erg daar.

Op 4 februari hebben we bij zonsopkomst een kleine boottour door de mangrove gedaan. Het was niet heel spectaculair, maar wel erg ontspannend en leuk om naar de vogels te kijken.

Witte pelikanen.

Op zo'n bootje als op deze foto zaten wij ook.

Dit is voor de locals de "bus" over de rivier. Zoals normaal bij dit soort bootjes was de motor stuk en botsten ze krakend tegen de mangrovebomen aan. Tenslotte zijn er in dit natuurgebied toch bomen genoeg....

Het zwembad van ons hotel, helemaal voor ons alleen.

Daarna zijn we naar het schildpaddenreservaat gegaan, waar ze allerlei schildpadden, groene leguanen en kaaimannen kweken.

Mini-kaaiman.

De groene leguanen zijn erg mooi.

Enige nadeel van dit reservaatje was dat er enorme muggen zaten (er was ook genoeg stilstaand water voor ze), die door onze kleren en zelfs door de deet heen prikten. Die zaten ook in de rest van Monterrico, dus we zijn helemaal lek gestoken. Maar goed, zolang ze alleen wat jeuk geven en geen malaria....

We dachten eerst dat hier niks zat, tot we ineens allemaal ogen op het water zagen.

En natuurlijk kweken ze hier ook de zeeschildpadjes, die je hier kunt zien zwemmen. Ze verzamelen de eieren en als die uitkomen, gaan de schildpadjes in een tank, tot ze uitgezet worden bij zonsondergang. Nadeel is wel dat ze in die tank dus al heel veel energie verspillen, maar het lijkt de enige manier om ze nog een beetje te helpen te overleven. Anders worden de eieren namelijk verzameld door mensen om op te eten of te verkopen of door dieren opgegeten. Wij hebben onze goede daad van de reis ook meteen gedaan en maar liefst 12 schildpadjes geadopteerd, die we dan zelf bij zonsondergang mochten uitzetten in zee.

Dit was de ton met Ridley Turtles die dezelfde ochtend zijn uitgekomen en die die avond werden uitgezet.

Twee van de twaalf die wij mochten uitzetten, met een filmpje van hun eerste stapjes.

"It´s a beautiful day.......the sun is shining....I feel good...and no one´s gonna stop me now...."

We hebben nog een filmpje van de rennende schildpadjes, en eentje die het als laatste heel zwaar had in de heftige branding.

En toen ging de zon onder....

Op 5 februari zijn we met een busje naar Antigua terug gegaan. We wilden eigenlijk door naar Puerto Barrios, maar dat kon niet in 1 dag. We zouden om 13:00 uur vertrekken, maar toen we bij de bushalte aankwamen, zei de chauffeur dat er een "pequeño problema" was.... Dat hebben we vaker gehoord... Er waren wegwerkzaamheden met een brug, dus we konden pas om 16:00 uur vertrekken. Ach ja, nog maar drie uur langer slingeren in de hangmat met zeezicht dan maar.... Wat een zwaar leven hebben we hier toch...

Op 6 februari zijn we verder gegaan naar Puerto Barrios. We hebben meteen ontdekt dat de eersteklas bussen in Guatemala toch ietsjes anders zijn dan de eersteklas bussen in Mexico. Maar op zich was het wel een hele relaxte reis, door mooi gebied, dus we hebben ons goed vermaakt. Puerto Barrios is een plaatsje waar duidelijk niks te doen is en waar we het goedkoopste hotel tot nu toe, maar ook het slechtste hotel tot nu toe hebben weten te vinden. Aangezien we in het donker aankwamen en alles ver uit elkaar ligt hier, hadden we weinig keus. Ze hebben hier ook alleen koud water, waarbij koud dit keer ook echt zo koud is, dat het zeer doet op je hoofd. En overdag gaat de hoofdkraan blijkbaar uit, dus ´s ochtends kun je niet eens je hoofd onder de kraan houden... We zijn dan ook meteen op ons doel afgegaan: het kantoor van Fundary, de organisatie die Punta de Manabique beheert, waar wij vanaf hier naartoe willen. Ze leken nogal verbaasd dat er toeristen komen die iets van ze willen en ze lijken zelf niet te weten wat op hun eigen website staat, maar ze waren wel vriendelijk. We hebben kunnen regelen dat we naar Punta de Manabique mogen, dus vanaf 7 februari gaan we een dag of vier op een Caribisch strandje zitten en op zoek naar wildlife in the middle of nowhere... We zijn heel benieuwd...

naar boven